Ηρθε η μεγαλη μέρα. Το ραντεβου κανονιστηκε στα μέρη του, στις
9.00μμ το βραδυ. Εκεινη την χρονια έκανε ακόμα καλοκαίρι. Υψηλες για
την εποχη θερμοκρασιες. Στα βόρεια μέρη που ζουμε εμείς, μόλις αρχισε να
κάνει ψύχρα.
Σκεφτόμουν απο το πρωι πως θα ειμαι και τι θα βάλω. " Κουκλα, μην αγχώνεσαι, ετσι κι αλλιως δεν ηθελες να τον δεις, δεν σε ενδιαφερει, και κατα πάσα πιθανοτητα θα ειναι άσχημος. Οποτε δεν εχεις να κερδισεις τιποτα, μονο λιγη ώρα απο το χρόνο σου. Εχει απιστευτη φωνη βεβαια, αλλα ειπαμε δεν ειναι απαραιτητο οτι πάει και με απιστευτη εμφανιση."
"Κουλαρε, ντυσου απλα, βάψου απλα."
Μεχρι το απογευμα είχα ετοιμο το κονσεπτ του dress code της εξόδου μου, ετοιμο εικονα στο μυαλο μου.
Καθηγητης δεν ειναι;; (Τι πουτανακι που ειμαι;) Ε, θα ντυθω φοιτητρια. Φοιτητρια μεν, που μόλις τελειωνει την σχολη της δε, παίρνει πτυχιο, και ετοιμαζεται να βγει στην αγορα εργασίας.
Πως το ντυνεις αυτο; Ολο αυτο πως το κανεις ρουχο; Εμφανιση; Στυλ;
Ευκολα μωρο μου. Φοιτητρια : Φουστα μαυρη μεχρι το γόνατο, οχι little black dress, εχει παραφορεθει, και ψηλη μαυρη γοβα για να καλυψουμε την απλοτητα του στυλ.
Φρεσκια 25αρα σε αναζητηση αγορας εργασιας : Κοκκινο πουκαμισο στενο, που αφηνει λιγο ελευθερο μπουστο για την ευχαριστηση του ματιου, και δαντελωτη ζακετα που καλυπτει της ατελειες του πουκάμισου και σε κραταει καπως ζεστη για την ψυχρουλα.
Μαυρη γόβα, που δειχνει πυγμη και δυναμισμο σε κάθε περιπτωση, μαλλι μακρυ ελευθερο και ανεμελο για να το φυσαει ο αερας και να εχεις με κατι να ασχολείσαι όποτε αισθανεσαι αμήχανη, κόκκινο κραγιον του πόθου, γιατι μας αρέσει δε μας αρέσει ο αλλος, εμεις σίγουρα θέλουμε να τον βασανισουμε.
Και για επισφραγισμα του απόλυτου στύλ, γυαλια σε μαυρο διαφανο χρωμα, δυναμικα, απλά που αποπνευουν πνευματισμο, σεμνοτητα και κορίτσι σε στάδιο επιμορφωσης, γενικότερα. Κάτι σαν της Παναγιωταρεα ενα πράγμα, σε πιο σεξυ και ομορφο. Αλλα και χρησιμα, γιατι το βραδυ λογο αστιγματισμου, δεν εβλεπα την τυφλα μου.
Dress code για αυτον;;
Ειχα τις απαιτησεις μου. "Λατρευω τους ενστολους", του ειπα, αφου με ρωτησε τι ηθελα να φορεσει. Ναι, με ρωτησε τι ήθελα να φορέσει οταν θα συναντιομασταν, για να μην πέσει σε ενδυματικο σφάλμα και χάσει πόντους! Με ρωτησε τι μου αρέσει να φοράει ενας ανδρας. Πραγματικα, δε σου τυχαινει και καθε μέρα αυτο, ο αλλος να θελει να ειναι τοσο ιπποτικος απέναντι σου.
Του ειπα, λατρευω τους ενστολους, λατρευω τη στολη, ειναι αφροδισιακη η στολη για μια γυναικα, και οι λογοι προφανεις. Του ειπα μ αρεσει η στολη, και ιδιαιτερως η ναυτικη. Ειτε μπλε, ειτε λευκο χρωμα.
Ηξερα οτι δεν ειχε καμια σχεση με στολη. (Οχι αυτη τουλαχιστον) Αλλα μια τετοια στολη, προυποθέτει σακκακι, πουκαμισο, υφασματινο παντελονι και καλο παπουτσι. Δεν ζητησα τιποτα παραλογο, παραπλυσια του ζήτησα να ντυθει...καθηγητης. Το επιασε το νοημα, οχι που θα το αφηνε, και αυτο έκανε.
Αρχισε να καταλαβαινει σιγα σιγα τι ζητουσα. Ποια ηταν τα γουστα μου, τι έψαχνα να βρω σ αυτον. Εναν κατασταλαγμενο άντρα, μεγαλυτερο μου, καριεριστα, δεν θα ταν κι ασχημα, που να μου παρεχει ασφαλεια και προστασια. Αρχισε να το καταλαβαινει. Καταλαβε γιατι εθετα τοσο υψηλο οριο ηλικιας. Δεκα χρονια μακρυα απο μενα δεν ηταν και λιγα. Ουτε πολλα, αλλα ηταν αρκετα.
Ο ωροσκοπος μου, Λεων, αναζητουσε ενα προσωπο, το οποιο για να ειμαι μαζι του, ήθελα πολυ να το θαυμαζω. Ηθελα να λεω "ουααου" για πολλα χρονια, οσο θα το σκεφτομαι. Το κυρος, ηταν για μενα μεγαλο αφροδισιακο. Αρχισε να μπαινει στο νοημα σιγα σιγα, αν και δεν ειχε τη διαθεση να μου κανει τον καμποσο, κι οτι κάποιος ειναι λογο επαγγελματος, αλλα ηξερε τι να μου δίνει για να τον θαυμαζω, και πότε.
Η ωρα πλησιασε 8.00μμ ντυθηκα οπως ειπαμε, αρωματιστηκα, πηρα μια μεγαλη εντυπωσιακη τσαντα εξοδου, εβαλα τα λιγα χρησιμα πραγματα μου μεσα, και μπηκα στο αμαξι μου. Ξεκινησα νωριτερα, γιατι ειχα μια ωρα δρομο περιπου μπροστα μου για τον συναντησω, Τον δρομο τον ηξερα, αλλα ειχα καιρο να βρεθω προς τα εκει, στα μερη του.
Η μαμα μου ελειπε απο το σπιτι, οποτε δε με ρωτησε κανεις που πάω και γιατι. Παντα μου άρεσε αυτο. Να ξεγλιστραω για περιπετειες χωρις να δινω αναφορα. Σου δινει μια απιστευτη αισθηση ελευθεριας.
Σε 40 λεπτα βρισκόμουν στο σημειο συναντησης, εξω απο τον Ψηλό Βραχο. Το βρηκα σχετικά ευκολα, αφου τον πηρα κανα δυο φορες τηλεφωνο για να σιγουρευτω για το που θα στριψω χωρις να χαθω.
Παρκαρα απ έξω και περιμενα μεσα στο αμαξι....
Σκεφτόμουν απο το πρωι πως θα ειμαι και τι θα βάλω. " Κουκλα, μην αγχώνεσαι, ετσι κι αλλιως δεν ηθελες να τον δεις, δεν σε ενδιαφερει, και κατα πάσα πιθανοτητα θα ειναι άσχημος. Οποτε δεν εχεις να κερδισεις τιποτα, μονο λιγη ώρα απο το χρόνο σου. Εχει απιστευτη φωνη βεβαια, αλλα ειπαμε δεν ειναι απαραιτητο οτι πάει και με απιστευτη εμφανιση."
"Κουλαρε, ντυσου απλα, βάψου απλα."
Μεχρι το απογευμα είχα ετοιμο το κονσεπτ του dress code της εξόδου μου, ετοιμο εικονα στο μυαλο μου.
Καθηγητης δεν ειναι;; (Τι πουτανακι που ειμαι;) Ε, θα ντυθω φοιτητρια. Φοιτητρια μεν, που μόλις τελειωνει την σχολη της δε, παίρνει πτυχιο, και ετοιμαζεται να βγει στην αγορα εργασίας.
Πως το ντυνεις αυτο; Ολο αυτο πως το κανεις ρουχο; Εμφανιση; Στυλ;
Ευκολα μωρο μου. Φοιτητρια : Φουστα μαυρη μεχρι το γόνατο, οχι little black dress, εχει παραφορεθει, και ψηλη μαυρη γοβα για να καλυψουμε την απλοτητα του στυλ.
Φρεσκια 25αρα σε αναζητηση αγορας εργασιας : Κοκκινο πουκαμισο στενο, που αφηνει λιγο ελευθερο μπουστο για την ευχαριστηση του ματιου, και δαντελωτη ζακετα που καλυπτει της ατελειες του πουκάμισου και σε κραταει καπως ζεστη για την ψυχρουλα.
Μαυρη γόβα, που δειχνει πυγμη και δυναμισμο σε κάθε περιπτωση, μαλλι μακρυ ελευθερο και ανεμελο για να το φυσαει ο αερας και να εχεις με κατι να ασχολείσαι όποτε αισθανεσαι αμήχανη, κόκκινο κραγιον του πόθου, γιατι μας αρέσει δε μας αρέσει ο αλλος, εμεις σίγουρα θέλουμε να τον βασανισουμε.
Και για επισφραγισμα του απόλυτου στύλ, γυαλια σε μαυρο διαφανο χρωμα, δυναμικα, απλά που αποπνευουν πνευματισμο, σεμνοτητα και κορίτσι σε στάδιο επιμορφωσης, γενικότερα. Κάτι σαν της Παναγιωταρεα ενα πράγμα, σε πιο σεξυ και ομορφο. Αλλα και χρησιμα, γιατι το βραδυ λογο αστιγματισμου, δεν εβλεπα την τυφλα μου.
Dress code για αυτον;;
Ειχα τις απαιτησεις μου. "Λατρευω τους ενστολους", του ειπα, αφου με ρωτησε τι ηθελα να φορεσει. Ναι, με ρωτησε τι ήθελα να φορέσει οταν θα συναντιομασταν, για να μην πέσει σε ενδυματικο σφάλμα και χάσει πόντους! Με ρωτησε τι μου αρέσει να φοράει ενας ανδρας. Πραγματικα, δε σου τυχαινει και καθε μέρα αυτο, ο αλλος να θελει να ειναι τοσο ιπποτικος απέναντι σου.
Του ειπα, λατρευω τους ενστολους, λατρευω τη στολη, ειναι αφροδισιακη η στολη για μια γυναικα, και οι λογοι προφανεις. Του ειπα μ αρεσει η στολη, και ιδιαιτερως η ναυτικη. Ειτε μπλε, ειτε λευκο χρωμα.
Ηξερα οτι δεν ειχε καμια σχεση με στολη. (Οχι αυτη τουλαχιστον) Αλλα μια τετοια στολη, προυποθέτει σακκακι, πουκαμισο, υφασματινο παντελονι και καλο παπουτσι. Δεν ζητησα τιποτα παραλογο, παραπλυσια του ζήτησα να ντυθει...καθηγητης. Το επιασε το νοημα, οχι που θα το αφηνε, και αυτο έκανε.
Αρχισε να καταλαβαινει σιγα σιγα τι ζητουσα. Ποια ηταν τα γουστα μου, τι έψαχνα να βρω σ αυτον. Εναν κατασταλαγμενο άντρα, μεγαλυτερο μου, καριεριστα, δεν θα ταν κι ασχημα, που να μου παρεχει ασφαλεια και προστασια. Αρχισε να το καταλαβαινει. Καταλαβε γιατι εθετα τοσο υψηλο οριο ηλικιας. Δεκα χρονια μακρυα απο μενα δεν ηταν και λιγα. Ουτε πολλα, αλλα ηταν αρκετα.
Ο ωροσκοπος μου, Λεων, αναζητουσε ενα προσωπο, το οποιο για να ειμαι μαζι του, ήθελα πολυ να το θαυμαζω. Ηθελα να λεω "ουααου" για πολλα χρονια, οσο θα το σκεφτομαι. Το κυρος, ηταν για μενα μεγαλο αφροδισιακο. Αρχισε να μπαινει στο νοημα σιγα σιγα, αν και δεν ειχε τη διαθεση να μου κανει τον καμποσο, κι οτι κάποιος ειναι λογο επαγγελματος, αλλα ηξερε τι να μου δίνει για να τον θαυμαζω, και πότε.
Η ωρα πλησιασε 8.00μμ ντυθηκα οπως ειπαμε, αρωματιστηκα, πηρα μια μεγαλη εντυπωσιακη τσαντα εξοδου, εβαλα τα λιγα χρησιμα πραγματα μου μεσα, και μπηκα στο αμαξι μου. Ξεκινησα νωριτερα, γιατι ειχα μια ωρα δρομο περιπου μπροστα μου για τον συναντησω, Τον δρομο τον ηξερα, αλλα ειχα καιρο να βρεθω προς τα εκει, στα μερη του.
Η μαμα μου ελειπε απο το σπιτι, οποτε δε με ρωτησε κανεις που πάω και γιατι. Παντα μου άρεσε αυτο. Να ξεγλιστραω για περιπετειες χωρις να δινω αναφορα. Σου δινει μια απιστευτη αισθηση ελευθεριας.
Σε 40 λεπτα βρισκόμουν στο σημειο συναντησης, εξω απο τον Ψηλό Βραχο. Το βρηκα σχετικά ευκολα, αφου τον πηρα κανα δυο φορες τηλεφωνο για να σιγουρευτω για το που θα στριψω χωρις να χαθω.
Παρκαρα απ έξω και περιμενα μεσα στο αμαξι....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου