Ήταν μια φορά ένας άνθρωπος, ο οποίος είχε άποψη επί παντός επιστητού. Σε
κάθε κουβέντα, στη δουλειά το πρωί και στο καφενείο το απόγευμα, ήταν “μέσα”. Ήταν αυτός που ανέλυε με
λογικοφάνεια κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Από την επικαιρότητα, την πολιτική
και τα αθλητικά – ιδίως τα αθλητικά – μέχρι τις “μεγάλες αλήθειες της ζωής”.
Όταν μιλούσε δε, όλοι τον πρόσεχαν και κρέμονταν απ' τα χείλη του. Μόνο που
αυτός ο άνθρωπος, που καμωνόταν ότι τα ξέρει όλα, δεν είχε ποτέ στη ζωή του
ανοίξει ούτε ένα βιβλίο. Και ούτε χρειαζόταν.
Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του, μια κρύα νύχτα του χειμώνα, δεν έλεγε να τον
πάρει ο ύπνος. Ήταν “ποδοσφαιρική βραδιά” και ως συνήθως είχε φάει παραπάνω
πίτσα από ότι έπρεπε. Επιπλέον, η ομάδα του είχε χάσει το ματς. Στενοχώρια.
Σηκώθηκε και πήγε στο ψυγείο. Άδειασε ένα κουτάκι σόδα και άραξε στον καναπέ
του να χωνέψει. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στη βιβλιοθήκη. Ήταν μια μικρή
διακοσμητική βιβλιοθήκη με κάνα δυο ντουζίνες βιβλία στα ράφια της. Τη
βιβλιοθήκη του την είχαν πάρει δώρο παλιότερα. Τα βιβλία τα είχε τοποθετήσει
εκεί ο ίδιος. Είχε βρει πολλά στοιβαγμένα στην αποθήκη – του πατέρα του θα ήταν
– και είχε διαλέξει τα πιο εμφανίσιμα για να διακοσμήσει αυτό το μικρό
δυσλειτουργικό έπιπλο.
Διάβασε τη ράχη ενός από αυτά. “Ένας Γιάνκης στην αυλή του βασιλιά
Αρθούρου”. Το πήρε στα χέρια του. Ήταν χοντρό. Πολλές σελίδες. Το 'βαλε στην
άκρη. Άνοιξε την τηλεόραση, μπας και νυστάξει. Έβαλε το κανάλι με τα αθλητικά.
Έδειχνε το post-game. Εκτός από την πίτσα
ακόμα δε μπορούσε να χωνέψει την ήττα της ομάδας του. Κλικ. Κανάλι 3. Διεθνή
αθλητικά. Οι New York Yankees πανηγυρίζουν άλλη μια νίκη. Ξανακοίταξε το βιβλίο.
Απίστευτη σύμπτωση. Το πήρε πάλι στα χέρια του. Κάποιοι άνθρωποι διαβάζουν
βιβλία πριν κοιμηθούν. Λες;
Άρχισε να διαβάζει. Μετά από κάμποσες σελίδες αποφάσισε ότι η τηλεόραση τον
ενοχλούσε. Την έκλεισε και κάθισε πιο αναπαυτικά. Το βιβλίο του φαινόταν
ενδιαφέρον. Αυτός ο τύπος, ο “πρωταγωνιστής”, ήταν έξυπνος τυπάκος. Πρακτικό
μυαλό. Του θύμιζε τον εαυτό του. Και ο τρόπος που ξεγλίστραγε κάθε φορά από τις
αναποδιές ήταν αρκετά “μαγκιόρικος”. Απορροφήθηκε. Ταξίδεψε στο Μεσαίωνα, είδε
κάστρα με τάφρους και ιππότες με γυαλιστερές πανοπλίες. Είδε μάγους και τέρατα.
Είδε βασιλιάδες και βασίλισσες. Είδε μονομαχίες και σκληρές μάχες. Την επόμενη
φορά που σήκωσε τα μάτια του από το βιβλίο, συνειδητοποίησε δύο πράγματα.
Πρώτον, είχε διαβάσει όλο το βιβλίο. Δεύτερον, είχε ξημερώσει. Και αντί να
νυστάζει, το μυαλό του ήταν σε εγρήγορση.
Στη δουλειά ανακάλυψε και κάτι ακόμα. Η καζούρα των υπολοίπων για τη
χθεσινή ήττα της ομάδας του, τον ενοχλούσε λιγότερο από τις άλλες φορές. Το
βράδυ, πάλι δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Πήγε στη βιβλιοθήκη, πήρε ένα βιβλίο,
στρώθηκε στον καναπέ και άρχισε να διαβάζει. Το ξημέρωμα τον βρήκε να έχει διαβάσει
ακόμα ένα βιβλίο.
Οι επόμενες μέρες κύλησαν με τον ίδιο τρόπο. Μόνο που κάποιες αλλαγές είχαν
αρχίσει να παρατηρούνται από τους γύρω του. Στη δουλειά μιλούσε όλο και
λιγότερο, ενώ σταδιακά απέβαλε το “εξυπνακίστικο” στυλ του ξερόλα. Στο καφενείο
καθόταν όλο και λιγότερη ώρα, ώσπου κάποια μέρα σταμάτησε να πηγαίνει...
Περιμενω την συνεχεια...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις ανέβηκε!
ΑπάντησηΔιαγραφή